Drodzy Rodzice
Oto kilka informacji dotyczących zajęć terapii pedagogicznej, na jakie uczęszczają Wsze dzieci. Zapewniamy, że wszystkie zajęcia odbywają się w miłej i przyjaznej atmosferze oraz zachowaniem reżimu sanitarnego według procedur obowiązujących w naszym przedszkolu.
Terapia pedagogiczna – co to jest?
Terapia pedagogiczna to proces długotrwałych oddziaływań, szereg całościowych działań o charakterze pedagogicznym, nastawionych na pomoc dziecku, niwelowanie trudności, przyczyn i objawów niepowodzeń szkolnych, nastawionych na eliminowanie ujemnych konsekwencji, podwyższanie samooceny i motywacji do dalszego działania, do obowiązków szkolnych. Terapia ta dąży do wszechstronnego rozwoju zdolności poznawczych i percepcyjno-motorycznych.
Terapia pedagogiczna jest również zamiennie nazywana reedukacją, lub zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi. Korekcja oznacza poprawę i usprawnianie, a kompensacja to wyrównywanie braków w umiejętnościach edukacyjnych dziecka.
Rola terapeuty pedagogicznego.
Terapeuta pedagogiczny to osoba odpowiedzialna, z profesjonalnym przygotowaniem, prowadząca dziecko na drodze terapii pedagogicznej. Współpracuje rzecz jasna z dzieckiem, lecz również z jego rodzicami. Żadna terapia pedagogiczna nie ma sensu, jeżeli nie występuje ścisła współpraca na płaszczyźnie terapeuta – dziecko – rodzic. Stosuje się tu urozmaicone formy i metody pomocy, urozmaicone wieloma grami edukacyjnymi i programami komputerowymi przeznaczonymi dla dzieci.
Techniki stosowane w terapii pedagogicznej.
Podczas zajęć z terapii pedagogicznej ponadto stosuje się inne pokrewne elementy technik stymulujących rozwój umiejętności szkolny dziecka, np.:
elementy artterapii (terapia poprzez sztuki plastyczne), bajkoterapii (terapia poprzez czytanie mądrych, uczących bajek z przesłaniem, gdzie dziecko utożsamiając się z bohaterem, wie jak rozwiązywać własne słabości) i muzykoterapii (terapia poprzez słuchanie, obcowanie z muzyką, nie tylko poważną lecz po prostu każdą), czy choreoterapii (terapia poprzez ruch swobodny, taniec dowolny lub kierowany),
Elementy Kinezjologii Edukacyjnej, metoda Dennisona, metoda nie przez wszystkich specjalistów lubiana, trochę zapomniana przez jednych, odchodząca do lamusa, lecz pewne elementy każdy profesjonalista wykorzystuje np. w czasie przerwy w zajęciach, np. kreślenie ręką w powietrzu lub długopisem na kartce papieru „leniwych ósemek”,
czyli leżących ósemek, stymulujących odpowiednio do działania obie półkule mózgowe, poprzez przekraczanie linii środkowej ciała,
elementy metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne, czyli prostych ćwiczeń służących do poznanie samego siebie i własnego ciała, ćwiczeń na budzenie współdziałania w parze w grupie, jeżeli terapia nie jest indywidualna,
elementy Integracji Sensorycznej, czyli ćwiczenie wszystkich naszych zmysłów, naszego napięcia ciała, jego wiotkości lub napięcia mięśniowego,
nie może zabraknąć w każdej terapii pedagogicznej miejsca na chwilę relaksu, odpoczynku, dlatego są tu wykorzystywane różnego rodzaju techniki relaksacyjne.
Cele terapii pedagogicznej
Nadrzędnym, najważniejszym celem terapii pedagogicznej jest stymulowanie ogólnego rozwoju dziecka – umysłowego, psychicznego, emocjonalnego i poznawczego. Poszczególne, pozostałe mniejsze cele terapii to: wzmacnianie pozytywne dziecka, dodawanie wiary we własne możliwości, wyrabianie odpowiedniego podejścia do obowiązków szkolnych, systematyczności i odpowiedniej motywacji do pracy, ułatwianie opanowania materiału przewidzianego na danym etapie edukacyjnym, poprzez korygowanie zaburzonych sfer.
W procesie terapii pedagogicznej terapeuta zwraca szczególną uwagę na usprawnianie u dziecka jego percepcji wzrokowej i słuchowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, pamięci wzrokowej i słuchowej, sprawności ruchowej zarówno w obrębie motoryki małej – sprawności ręki, jak i motoryki dużej, dotyczącej całego ciała, usprawniania grafomotorycznego, ćwiczenia koncentracji uwagi i orientacji w przestrzeni. W tym wszystkim oprócz dziecka i terapeuty potrzebny jest także rodzic.
Rodzic najlepiej zna swoje dziecko. Jego informacje o stanie zdrowia dziecka i jego rozwoju, sytuacji domowej mogą ułatwić terapeucie dotarcie do dziecka i osiągnięcie sukcesu w terapii. Z drugiej strony – wskazówki i uwagi specjalisty pomagają samemu dziecku i mogą wpływać pozytywnie na kontakty rodzinne. Ma to istotne znaczenie, gdyż stosunki rodzinne nie pozostają bez wpływu na dziecko i jego radzenie sobie z trudnościami, a także na przebieg terapii. Konieczne dla dobra dziecka, rodziców i terapeuty nawiązanie współpracy ze środowiskiem rodzinnym łączy się z ujednoliceniem i dostosowaniem wymagań do możliwości dziecka oraz ustaleniem jednakowych oddziaływań wychowawczych ze strony przedszkola i domu.
Cele współpracy:
zapewnianie harmonijnego i wszechstronnego rozwoju dzieciom wykazującym trudności w funkcjonowaniu w grupie,
zapobieganie niepowodzeniom dzieci,
podnoszenie poziomu motywacji dzieci do nauki,
tworzenie warunków do odnoszenia sukcesów przez dzieci,
zwiększanie skuteczności oddziaływań terapeutycznych,
wzmacnianie chęci rodziców do pomocy dzieciom,
wspieranie rodziców w radzeniu sobie z trudnościami ich dzieci,
kształtowanie postaw rodzicielskich w stosunku do dzieci wykazujących specyficzne trudności.
Rodzic jest jednym z bardzo ważnych czynników powodzenia współpracy na płaszczyźnie przedszkole – dom. Rodzice znający bliżej zagadnienie specyficznych trudności dziecka lepiej rozumieją problemy dziecka, znają jego realne możliwości, nie oceniają zauważonych kłopotów jako wyrazu braku pracowitości. Umieją również w większym stopniu stworzyć odpowiedni klimat uczuciowy, w którym dziecko ma poczucie bezpieczeństwa, niezależnie od przeszkód, na jakie napotyka w trakcie zdobywania różnych sprawności.
Włączenie rodziców w proces terapii dzieci ze specyficznymi trudnościami pod kierunkiem terapeuty i w ścisłej współpracy z nim zwiększa szanse na uzyskanie dobrych rezultatów. Niestety, często rodzice tłumacząc się brakiem czasu albo zdają się wyłącznie na pomoc terapeuty, albo pracują z dzieckiem sporadycznie. Dlatego wydaje się zasadne proponowanie takich ćwiczeń, które nie wymagają dużej ilości czasu poświęcanego wyłącznie dziecku, bo mogą być wykonywane niejako „przy okazji” różnych czynności, oraz takich zabaw, które rozwijają podstawowe funkcje psychomotoryczne.
Rodzice odpowiednio przygotowani wnoszą szczególnie duży wkład w zakresie usprawnienia ruchowego. Ćwiczenia sprawności ruchowej są czasochłonne i wymagają odpowiednich warunków lokalowych. Z konieczności więc zakres i czas trwania tych ćwiczeń na zajęciach musi być ograniczony. Poza przedszkolem istnieją korzystniejsze warunki i sytuacje, w których można rozwijać w szerokim zakresie ogólną sprawność ruchową, sprawność manualną, koordynację wzrokowo-słuchowo-ruchową, orientację kierunkową i przestrzenną.
Wiele okazji do wspólnych zajęć i zabaw, w czasie których można ćwiczyć zaburzone funkcje, nadarza się w trakcie prac domowych, podczas spacerów i wyjazdów. Dodatkowym czynnikiem motywacyjnym jest więź emocjonalna, gdyż we wspólnej pracy czy zabawie z rodzicami dziecko chętniej wykonuje nielubiane czynności, angażując zaburzone funkcje.
Tylko ze stałej współpracy terapeuty i rodziców mogą płynąć wszechstronne korzyści.
Przenoszenie na teren domu rodzinnego ćwiczeń rozpoczętych na zajęciach zapewnia ciągłość terapii, zwiększa jej efektywność i stanowi podstawowy warunek osiągania pozytywnych rezultatów w procesie terapeutyczno -wychowawczym.
Sposoby realizacji:
udzielanie rodzicom porad w terminach uzgadnianych indywidualnie zależnie od potrzeb,
przekazywanie rodzicom wskazówek do pracy z dzieckiem w domu,
opracowywanie i udostępnianie materiałów i zestawów ćwiczeń do pracy z dziećmi w domu,
przekazanie rodzicom na zebraniu we wrześniu informacji o organizacji zajęć korekcyjno-kompensacyjnych w przedszkolu w danym roku szkolnym,
Zasady obowiązujące na zajęciach z terapii pedagogicznej:
długie przerwy w zajęciach powodować mogą regres, dlatego wskazana jest systematyczność,
zaczynamy pracę od ćwiczenia funkcji najbardziej zaburzonych, ale nie doprowadzamy do przetrenowania, robimy krótkie przerwy, lub ćwiczymy na przemiennie funkcje bardziej zaburzone i te prawnie w normie, aby dziecko miało satysfakcję, że mu wychodzi.
Kto i jak często uczestniczy w zajęciach z terapii pedagogicznej?
W zajęciach z terapii pedagogicznej uczestniczą dzieci, które mają trudności z pisaniem, czytaniem bądź liczeniem i kontaktami społecznymi. W zajęciach biorą udział dzieci w przedszkolnym.
Dziecko może uczestniczyć w zajęciach z terapii pedagogicznej indywidualnie, taka terapia przynosi najlepsze i najszybsze efekty, lub grupowo. Ważne, aby grupa nie przekraczała 3-5 osób, aby dzieci były w tym samym wieku, z takimi samymi problemami, tylko z różnym natężeniem problemów. Zajęcia odbywają się dwa razy w tygodniu. Grupki są 2-5 osobowe, zajęcia trwają w zależności od wieku w grupie 3-4
latków 15 minut a w grupie 5- 6 latków 20- 25 minut.
Zgłoszenia chętnych do udziału w zajęciach korekcyjno- kompensacyjnych dokonuje się na początku września danego roku, na wniosek:
rodziców ucznia;
dyrektora przedszkola,
nauczyciela, wychowawcy grupy wychowawczej lub specjalisty, prowadzących zajęcia z dzieckiem;
pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania
poradni;
pomocy nauczyciela;
pracownika socjalnego;
asystenta rodziny;
kuratora sądowego;
organizacji pozarządowej, innej instytucji lub podmiotu działających na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.
Dziecko biorące udział w zajęciach w zakresu terapii pedagogicznej powinno
starać się pracować w miarę swoich możliwości, być otwartym na pomoc i ciepłe słowo,
Rodzic natomiast wyrażający swoją chęć w udziale swego dziecka w zajęciach z terapii
Rodzice zobowiązują się do:
- systematycznego uczestnictwa dziecka w zajęciach;
- kontaktu ze specjalistą w wyznaczonym przez niego terminie w celu omówienia efektów terapii;
- systematycznego wykonywania z dzieckiem zadanych do domu ćwiczeń;
- realizacji zalecanych przez specjalistę konsultacji w paradni specjalistycznej;
Dziecko nie zdaje sobie często sprawy z własnych dysfunkcji, nie potrafi zatem sam sobie pomóc, nie jest w stanie samodzielnie podjąć decyzji o rozpoczęciu terapii pedagogicznej. To zadanie rodziców i nauczyciela, aby zawczasu zauważyć trudności i przeciwdziałać im.
Najlepsza jest wczesna diagnoza, ale warto pamiętać, że pomocy należy udzielać w każdym wieku dziecka, najważniejsze jest dobre samopoczucie. Bardzo ważna jest systematyczność, obowiązkowość i intensywność oddziaływań terapeutycznych. Sprawdza się tu metoda „drobnych kroczków”, powoli, nie „podcinania skrzydeł” dziecku, eliminowanie frustracji dziecięcej, ocenianie nie za efekty, tylko za włożony wkład. Nie wolno zapomnieć również o atmosferze na zajęciach pełnej zaufania, akceptacji i pogody ducha.
Godziny konsultacji dla rodziców
WIOLETTA LIPA- WTORKI OD 15.30 DO 16.30 (konsultacje dla rodziców dzieci z grupy
RYBKI, STERNICY I PEREŁKI)
BEATA BEREZA – ŚRODY OD 15.30 DO 16.30 (konsultacje dla rodziców dzieci z grupy
MUSZELKI, KROPELKI, DELFINKI)
Zachęcamy do indywidualnych i systematycznych spotkań z nami. Do zobaczenia